Poradnia Otolaryngologiczna

Rejestracja do poradni jest możliwa na podstawie zgłoszenia osobistego, telefonicznego lub za pośrednictwem osób drugich. Wymagane jest skierowanie od lekarza rodzinnego lub innego lekarza specjalisty.

Poradnia otolaryngologiczna zajmuje się diagnozowaniem oraz kompleksowym leczeniem schorzeń takich jak :

• ostre i przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i gardła,
• przewlekłe zapalenie zatok przynosowych,
• zapalenie ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego,
• zapalenie węzłów chłonnych,
• ostre i przewlekłe zapalenie migdałków,
• zapalenia strun głosowych,
• ostre i przewlekłe zakażenia górnych dróg oddechowych,
• polipy nosa i krtani,
• urazy i złamania nosa.

Powinniśmy się zgłosić do poradni otolaryngologicznej, jeśli zaobserwujemy u siebie następujące dolegliwości:

• uporczywy, ciężki do wyleczenia katar,
• zaburzenia węchu i smaku,
• zawroty głowy i zaburzenia równowagi,
• ból ucha, wyciek z ucha, szumy uszne,
• pogorszenie słuchu,
• krwawienia z nosa,
• zapalenie gardła,
• zaburzenia połykania,
• utrudnione oddychanie,
• guzy szyi i głowy,
• chrapanie i bezdech,
• chrypka utrzymująca się ponad 2 tygodnie,
• ból gardła,
• nawracające bóle głowy.

Lekarz otolaryngolog zajmuje się chorobami ucha, krtani, nosa, gardła, ale także kości skroniowej, zatok przynosowych, jamy ustnej, przełyku, tchawicy, oskrzeli, języka i gruczołów ślinowych. Otolaryngolodzy zajmują się też chirurgią szczęki, zabiegami endoskopowymi przełyku czy dolnych dróg oddechowych oraz chirurgią rekonstrukcyjną.

Podstawowymi badaniami w otolaryngologii są:

• palpacyjne badanie węzłów chłonnych i ślinianek,
• badanie nosa, przeprowadzane za pomocą wziernika, podczas którego oceniane są: przegroda nosowa, małżowiny nosowe oraz śluzówka jamy nosa,
• ocena jamy ustnej i jej przedsionka, języka, gardła, zębów, migdałków oraz ujść ślinianek,
• badanie uszu za pomocą wziernika – tu szczególną uwagą lekarza otoczone są na małżowiny uszne, przewody słuchowe i stan błony bębenkowej,
• badanie krtani i nosogardła za pomocą lusterka.
• badania audiometryczne:

audiometria tonalna – to inaczej tonalne progowe badanie słuchu, które wykorzystuje urządzenie nazywane audiometrem. Audiometr generuje dźwięki o częstotliwości od 125 do 10 000 Hz przesyłane do słuchawek badanej osoby. Zabieg ten pozwala na wykrycie wad słuchu. Nadmierna ekspozycja na dźwięki powyżej 75 dB może spowodować, że poziom wrażliwości ucha na dźwięki będzie się zmniejszał. Wywołane tym zmiany możemy podzielić na zmiany tymczasowe, które ustępują stopniowo po zmniejszeniu ekspozycji na hałas oraz na trwałe.
Badanie tympanometryczne – badanie polegające na ocenie podatności błony bębenkowej na zmiany ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym (czyli części ucha zewnętrznego, odpowiedzialnej za przekazywanie dźwięków pobranych z otoczenia przez małżowinę uszną do błony bębenkowej).
Akumetria – badanie słuchu szeptem, polega ona tym, że badający, stojąc od badanego w odległości około 4-6 metrów, wymawia szeptem słowa, które zawierają zarówno tony niskie, jak i wysokie.

Jeżeli stan pacjenta wymaga pogłębionej diagnostyki, laryngolog może zlecić wykonanie badań uzupełniających, takich jak: laboratoryjne, pobranie wymazu, RTG, USG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny lub biopsja ujawnionej zmiany.